Zijn er andere planeten waarvan de omgevingen vergelijkbaar zijn met de onze? Dankzij de voortgang van de astronomische technologie weten we nu dat er duizenden planeten zijn ronddraaiende sterren. Een nieuwe studie toont aan dat sommige exoplaneten in het universum hebbenheliumRijke sferen. De reden voor de ongelijke grootte van de planeten in het zonnestelsel is gerelateerd aan deheliuminhoud. Deze ontdekking kan ons begrip van planetaire evolutie bevorderen.

Mysterie over de grootteafwijking van extrasolaire planeten

Het was pas in 1992 dat het eerste exoplanet werd ontdekt. De reden waarom het zo lang duurde om planeten buiten het zonnestelsel te vinden, is dat ze worden geblokkeerd door Starlight. Daarom hebben astronomen een slimme manier bedacht om exoplaneten te vinden. Het controleert het dimmen van de tijdlijn voordat de planeet zijn ster passeert. Op deze manier weten we nu dat planeten gebruikelijk zijn, zelfs buiten ons zonnestelsel. Minstens de helft van de zon zoals sterren heeft ten minste één planeetgrootte variërend van aarde tot Neptunus. Aangenomen wordt dat deze planeten bij de geboorte "waterstof" en "helium" atmosferen hebben, die werden verzameld uit het gas en het stof rond de sterren.

Vreemd genoeg varieert de grootte van exoplaneten tussen de twee groepen. De ene is ongeveer 1,5 keer de grootte van de aarde, en de andere is meer dan twee keer zo groot als de aarde. En om de een of andere reden is er nauwelijks iets tussenin. Deze amplitude -afwijking wordt "Radius Valley" genoemd. Aangenomen wordt dat het oplossen van dit mysterie ons helpt de vorming en evolutie van deze planeten te begrijpen.

De relatie tussenheliumen de grootteafwijking van extrasolaire planeten

Een hypothese is dat de grootteafwijking (vallei) van extrasolaire planeten gerelateerd is aan de atmosfeer van de planeet. Sterren zijn extreem slechte plaatsen, waar de planeten constant worden gebombardeerd door röntgenfoto's en ultraviolette stralen. Er wordt aangenomen dat dit de atmosfeer heeft ontdaan, waardoor slechts een kleine rotskern achterblijft. Daarom besloten Isaac Muskie, een doctoraatsstudent aan de Universiteit van Michigan, en Leslie Rogers, een astrofysicus aan de Universiteit van Chicago, om het fenomeen van planetaire atmosferische strippen te bestuderen, dat "atmosferische dissipatie" wordt genoemd.

Om de effecten van warmte en straling op de atmosfeer van de aarde te begrijpen, gebruikten ze planetaire gegevens en fysieke wetten om een ​​model te creëren en 70000 simulaties uit te voeren. Ze ontdekten dat, miljarden jaren na de vorming van planeten, waterstof met kleinere atoommassa zou verdwijnenhelium. Meer dan 40% van de atmosfeermassa van de aarde kan worden samengesteldhelium.

Inzicht in de vorming en evolutie van planeten is een aanwijzing voor de ontdekking van het buitenaardse leven

Om de effecten van warmte en straling op de atmosfeer van de aarde te begrijpen, gebruikten ze planetaire gegevens en fysieke wetten om een ​​model te creëren en 70000 simulaties uit te voeren. Ze ontdekten dat, miljarden jaren na de vorming van planeten, waterstof met kleinere atoommassa zou verdwijnenhelium. Meer dan 40% van de atmosfeermassa van de aarde kan worden samengesteldhelium.

Aan de andere kant bevatten planeten die nog steeds waterstof bevatten enheliumhebben groeiende atmosferen. Daarom, als de sfeer nog steeds bestaat, denken mensen dat het een grote groep planeten zal zijn. Al deze planeten kunnen heet zijn, blootgesteld aan intense straling en een hogedrukatmosfeer hebben. Daarom lijkt de ontdekking van het leven onwaarschijnlijk. Maar het begrijpen van het proces van planeetvorming zal ons in staat stellen nauwkeuriger te voorspellen hoe planeten bestaan ​​en hoe ze eruit zien. Het kan ook worden gebruikt om te zoeken naar exoplaneten die het leven zijn.